biz gideriz tersine...

kızımız 3 yaşında.
8-9 aylıktan itibaren kesinlikle biz doyurmadık, önce elleriyle, büyüdü kaşık çatal Allah ne verdiyse döke saça kendi yedi. Allahım mükemmel bir iş başardık ve mükemmel bir çocuk yetiştirdik.
5 aylıktan itibaren kendi odasında kendi yatağında uyuyor.du...Harikulade anne ve babayız. Kendimizle gurur duyuyoruz.
yaş oldu 3, biz doyuruyoruz-beraber uyuyoruz.
nasıl oldu nasıl bu hale geldik anlamadım.
ama çıldırma seviyesindeyim çünkü bu benim çocuğum değil. Bişi oldu. Parkta markta karıştı bu çocuk...
2 yaş sendromu eyvallah başımız üstüne ama bitti yani yaş 3 oldu, 2 bitti.
bitmiş olması lazım.
bunun 3. yaşında da mı vardı bu sendrom nağmeleri.
olduya-olmadıya, geldiye-gittiye, ota-boka, suya-sabuna ağlayan, vızırdayan, kendini oralardan buralara atan, değişik ilginç pedogojik açıdan incelenmesi gerekli bir çocuk olduk çıktık.
Allahım dedim biz de mi böyleydik, biz böyleysek neden benden 2 tane daha yaptılar. Belli ki değilmişiz ki yapmışlar yani...
kendi yatağında çok sıkılıyormuş, anacım bizim yatakta sen olduğunda pek sıkıcı oluyor diyeceğim diyemiyorum. kesinlikle yemek yemiyor, ya da kuş kadar besleniyor. son birkaç aydır böyleyiz.
başlarda dedik ki çalıştığımızın farkına vardı, nazlanıyor, özlüyor. Amanda aman...mık mık mık sevgi pıtırcığı davrandık falan, sonra geldi tepemize sıçtı ustam!
huzur dolu sakin bir yemek yemek, bir gece geçirmek çok uzaklarda kaldı...
instagramda kızımdan 10-15 gün büyük arkadaşımın çocuğu da benzer hallerdeymiş, evet biraz yatıştırdım kendimi ama bu değil yani, böyle olmamalı...
ben ne versem giymeli, önüne koyduğum tabağı bitirmeli, uykum geldi benim iyi geceler deyip uyumalı. Artık hayallerimi evler, tatiller, arabalar değil, bunlar süslüyor...
öpüyorum...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ihtiyacımız var.

Resim
Bir büyüğe, bir yol göstericiye, korkmayın ben varım diyene ne çok ihtiyacımız var. Bugünler de sağlam bir borca niyetliyiz, -hayırlısıyla inşallah- bu yüzden de manevi olarak desteğe çok açız. Kocamın ailesi farklı bir şehirde ve aile durumları maneviyat anlamında çok güçlü değil. Babasının evveliyatından ailede bir baba rolü olmamış. Akşamları işten eve gelmek yerine arkadaşları ile içki masasında yer almayı tercih etmiş. Emekli olunca da tüm gününü sevgili içki masası arkadaşlarına ayırmış, e belli bir zamandan ve yaştan sonra evine dönmüş ama iş işten geçmiş, çünkü ortada kurulu bir aile kalmamış. Annesi de var ama olmayan sadece akşamları yatmaya gelen kocanın derdiyle çocuklarına anne olmaya eve baba olmaya çalışmış ve hep kendi psikolojisinden yemiş.  Kopuk bir aile hayatı ve bize bile yansıyan kopuk ilişkiler. Haliyle ve dolayısıyla bizim arkamızda akıl alabileceğimiz maddi manevi destek görebileceğimiz kimsemiz yok kocam tarafından. Benim tarafımda ise y
Devamı

Yaban Hayatı'm

Resim
Yaban hayatı’m Evet hayatıma bu ismi koydum Güzel dimi. Hatta güzelden ziyade bence ‘cuk.’ En azından kabul ettim, olayın farkındayım bence bu büyük bir adım. Kişinin kendini bilmesi, hayatını tanımlaması. Ama herşey tanımlamakla bitmiyor işte. Sorun varsa çözümlemek gerek. Olumlamak gerek.   – olumlamak diye bir kelime var mı acep? o da ayrı bir konu-   İrdeleyelim buyrun; İzmirde yaşıyorum, yaşadığım şehir doğup büyüdüğüm şehir değil. Zaten üniversiteyi de doğup büyüdüğüm şehirde okumadım, dolayısıyla bir arkadaşsızlık hali mevcut. İşte orda doğdum, ötede okudum, burada yaşadım o öyle denk geldi, bu böyle oldu derken önce sola sonra sağa sonra tekrar sola baktım kimseciğim yokmuş. Farklı yerlerde bırakılmış farklı arkadaşlıklar. Telefon olsun,whatsapp -yüzyılın icadı bence- olsun birçok arkadaşımla görüşüyorum ama gel gelelim benim isteğim, akşam oturmalı, haftasonu gezmeli, yemeli-içmeli hoş sohbet, bol kahkahalı canlı kanlı arkadaşlık! bilmem anlatabildim m
Devamı

Ben evladını terketmeyi düşünen bir anneyim...

kafam çok karışık... çok yorgun... Köpeğimden bahsediyorum tabi ki... 10yaşında...Yaşlandı...Bazı fonksiyonları eskisi gibi değil. Bende eskisi gibi değilim. aldım bu kararı  bilemiyorum ya da aldım gibi geliyor. çünkü gerçekten almış olsaydım, dan diye söylerdim köpeğimi vermeyi planladığım kişiye ama bir aydır neredeyse hergün görüyorum ama bir türlü ağzımdan o cümleler dökülemiyor.... Her sabah ve her akşam tamam diyorum bende insanım, bende dünyaya bir kezciğine geldim. ben çok yoruldum, tahammül sınırım çok daraldı, ev yoğunluğum arttı artık yapamıyorum, olmuyor diyorum. İşe bu gazla gidiyorum, bu sefer söyleyeceğim diyorum. Sonra yaşlı zaten diyorum, sıcacık evde kalıyor. Ya orada betonda yatırırlarsa diyorum, ya diğer köpeklerle dalaşırsa diyorum. İhmal ederlerse... Ama bakıyorum, bir yere gideceğiz ya da bir misafir gelecek onu taşıma kutusuna koyuyoruz. Saatlerce kalmak zorunda kalıyor kutuda...Yazık diyorum, bacakları kimbilir ne acıyor. Sonra işten eve bir geliyoru
Devamı

Instagram