Kayıtlar

Temmuz, 2017 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

ciğerim delindi

Kızım sabah 06:15'de uyandı bugün. 06:40'da ben evden çıkıyorum. Aldım yatağımıza o mayıştı ben kokladım. O mayıştı ben saçlarını okşadım. O mayıştı ben öptüm... Sonra..sonra gitme vakti geldi...kalktım birşey demedim, öptüm el salladım ve gittim.  Yanından ayrıldığımdan beri acaba az mı öptüm, acaba az mı kokladım. İşe gidiyorum da demedim. Sanki arkamdan da bir garip baktı, sanki üzgün gibi, bozulmuş gibi. Acaba ruhu ne kadar yaralandı. Annem nereye gitti, neden bıraktı beni böyle öpüp koklarken, annem beni bıraktı beni sevmiyor mu acaba diye düşündü mü diye düşüne düşüne yedim kendimi...O bakışı ve mayışması gitmiyorken aklımdan ve annemle konuşmuş, günün ilk fotoğrafları ve ilk sohbeti yapılıp bitmişken telefonda..tekrar aramak istemiş.  Açtım telefonu "annecimmmm" deyip ağladı... İlk aklıma gelen ne neden ağladığı ne beni özlediği. Gideyim dedim. Gideyim eve gideyim. Hemen apar topar gideyim. Şimdi hemen çıkayım...Ama...Gidemedim...Gitmedim... Ço

iki ileri bir geri

Resim
Taşındım.  Aslında taşındım deyip şu fotoğrafı koymak yeterli olurdu ama kadın milletiyiz tüketmemiz gereken günlük 15bin kelime var. Anlatmadan yazmadan olmaz.  Kızıma 2014 yılında hamile kaldığımda 55-56 kg arasındaydım. Durum o derece vahim. Bitmiyor amk işleri...amk kolileri yapıştır doldur bitmiyor. Şimdi de aç aç yerleştir yerleştir bitmiyor. Nasıl iş anlamadım. Bir de derdim ki benim eşyam az. Hakikaten az ama bu vakitler noldu ürediler, türediler mi anlamadım. Aslında herşey çok düzenli çok başarılı idi maşallah. Nakliyecilere ilk defa taşındığımızı söylediğimizde. "Abla, sanki 3.-5. kez taşınıyor gibi istiflemiş kolilemişsiniz" dediler ama bilemiyorum sabah adamlar geldiğinde biz hala eşimle birşeyleri kolilere koymaya bantlamaya uğraşıyorduk. -Yattığımız çarşaflar, -Allahım bu da mı kalmış, -anamm bunu unutmuşum ya! dediğimiz herşeyi "Son Kalanlar" şeklinde koliledik. Vardık gittik yeni evimize. Dur gitmeden öncesi olanları anlatayım. Önc

Instagram