neden hep kaç ekmek gerekli sorusunun cevabını ben biliyorum?

Bir dizide miydi, yarışma programında mıydı tam anımsamıyorum.
Şöyle bir soru: eşinizle evli olmak nasıl bir duygu?
Sevgili kocacım hemen yapıştırdı cevabı: RAHAT.
Çünkü ben hiçbir şey düşünmüyorum, karım hallediyor her şeyi.
Başta hoşuma gitti.
Ne güzel dedim. 
Gurur duydum kendimle...
ama sonra...
sonra düşündüm
Evet ya dedim herşeyi ben hallediyorum.
Herşeyi ben düşünüyorum.
Bu dolaptaki kıymadan tutun, tatile gidilecek yere, para biriktirmekten, kızımın doğumgününe, kocamın donuna kadar.
Neden ben düşünüyorum?
Neden kocam gelip:
"hayatım, etimiz kıymamız bitti mi, kasaba gitmemiz gerekli mi?" diye sormuyor da,
ben "canım, kıyma bitti kasaba gitmek gerek" diyorum.
Misafir gelecek yemeğe.
Neden eşim: " ne yapacaksın yemeğe" diye sormuyor da,
Ben "çiftlik kebabı yapıcam bezelye kalmamış" diyorum.
NEDEN HEP KAÇ EKMEK GEREKLİ SORUSUNUN CEVABINI BEN BİLİYORUM?
Bu tüm evlerde böyle mi bilemiyorum.
Annemle babamın evinde değildi.
Babam sorardı dahası sormadan alır gelirdi.
Eşimde babamın o huyunu arıyorum belli ki.
Ki zira eşimde babasının huyunu kendi evinde devam ettiriyor olmalı.
Gözlemlediğim kadarıyla da kayınpederimin öyle taraklarda hiiiç bezi olmamış.
Kızın ayakkabıya ihtiyacı var, yahu görüyorsun işte ayakkabıyı. Ben ne kadar giydiriyorsam kıza, sen belki babasına olan düşkünlüğünden "babam giydirsin" diye yırtınmasından daha çok muhatapsın ayakkabıya, neden ben diyorum: "kıza da ayakkabı almak gerek" diye.
Neden ben kızımın iyi bir eğitim, iyi şartlarda yaşaması için planlar yapmaya çalışıyorken sen ulu orta, kıçımızda don yok kızı özel okula gönderelim diyorsun da: "evet, eğitim sistemi çok iyi değil, kızımızın iyi bir eğitim alması gerekli, kıçımda don olmasın, kızım iyi bir eğitim alsın" demiyorsun.
Neden?
Aynı RAHAT yaşamdan bende istiyorum.
Kocayı bir şeylere gütmeyen, habire bir şeyleri hatırlatmayan yaşamdan bir dalda ben alırım.
Zira yoruldum...
Yorulmuşum...
Hangi yemeği yapacağını düşünmek yapmaktan daha zordur.
Bir hafta da sevgili kocacıhım düşünsün.
Tatile nereye, ne zaman gideceğimiz konusunda fikir beyan etsin.
Kızımın hangi kıyafetinin artık küçülmüş olacağını tahmin etsin.
dolaba kilit vurmuyorum...
Kasabın önünden geçerken de 1kg ciğer alıversin.
Düşünsün...
Sorumluluk alsın...
Beyler faturalara otomatik ödeme talimatı vermekle olmuyor bu işler.
Çocukla 1saat oyun oynamakla da...
Beynimizi meşgul eden şeylerden bizi kurtarsanız, evi çekip çevirme sanatına yardımcı olsanız her şey pek bir güzel olur.
Hayallerimizi hayatımızı paylaşmalısınız.
Yatağımızı değil...
Sadece çükünüzle sevmeyin bizi.
Yükümüzü hafifletin bi zahmet.
haftasonu iki süpürge yapıp, makine yerleştirmekle yük hafiflemiyor...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ihtiyacımız var.

Resim
Bir büyüğe, bir yol göstericiye, korkmayın ben varım diyene ne çok ihtiyacımız var. Bugünler de sağlam bir borca niyetliyiz, -hayırlısıyla inşallah- bu yüzden de manevi olarak desteğe çok açız. Kocamın ailesi farklı bir şehirde ve aile durumları maneviyat anlamında çok güçlü değil. Babasının evveliyatından ailede bir baba rolü olmamış. Akşamları işten eve gelmek yerine arkadaşları ile içki masasında yer almayı tercih etmiş. Emekli olunca da tüm gününü sevgili içki masası arkadaşlarına ayırmış, e belli bir zamandan ve yaştan sonra evine dönmüş ama iş işten geçmiş, çünkü ortada kurulu bir aile kalmamış. Annesi de var ama olmayan sadece akşamları yatmaya gelen kocanın derdiyle çocuklarına anne olmaya eve baba olmaya çalışmış ve hep kendi psikolojisinden yemiş.  Kopuk bir aile hayatı ve bize bile yansıyan kopuk ilişkiler. Haliyle ve dolayısıyla bizim arkamızda akıl alabileceğimiz maddi manevi destek görebileceğimiz kimsemiz yok kocam tarafından. Benim tarafımda ise y
Devamı

Yaban Hayatı'm

Resim
Yaban hayatı’m Evet hayatıma bu ismi koydum Güzel dimi. Hatta güzelden ziyade bence ‘cuk.’ En azından kabul ettim, olayın farkındayım bence bu büyük bir adım. Kişinin kendini bilmesi, hayatını tanımlaması. Ama herşey tanımlamakla bitmiyor işte. Sorun varsa çözümlemek gerek. Olumlamak gerek.   – olumlamak diye bir kelime var mı acep? o da ayrı bir konu-   İrdeleyelim buyrun; İzmirde yaşıyorum, yaşadığım şehir doğup büyüdüğüm şehir değil. Zaten üniversiteyi de doğup büyüdüğüm şehirde okumadım, dolayısıyla bir arkadaşsızlık hali mevcut. İşte orda doğdum, ötede okudum, burada yaşadım o öyle denk geldi, bu böyle oldu derken önce sola sonra sağa sonra tekrar sola baktım kimseciğim yokmuş. Farklı yerlerde bırakılmış farklı arkadaşlıklar. Telefon olsun,whatsapp -yüzyılın icadı bence- olsun birçok arkadaşımla görüşüyorum ama gel gelelim benim isteğim, akşam oturmalı, haftasonu gezmeli, yemeli-içmeli hoş sohbet, bol kahkahalı canlı kanlı arkadaşlık! bilmem anlatabildim m
Devamı

Ben evladını terketmeyi düşünen bir anneyim...

kafam çok karışık... çok yorgun... Köpeğimden bahsediyorum tabi ki... 10yaşında...Yaşlandı...Bazı fonksiyonları eskisi gibi değil. Bende eskisi gibi değilim. aldım bu kararı  bilemiyorum ya da aldım gibi geliyor. çünkü gerçekten almış olsaydım, dan diye söylerdim köpeğimi vermeyi planladığım kişiye ama bir aydır neredeyse hergün görüyorum ama bir türlü ağzımdan o cümleler dökülemiyor.... Her sabah ve her akşam tamam diyorum bende insanım, bende dünyaya bir kezciğine geldim. ben çok yoruldum, tahammül sınırım çok daraldı, ev yoğunluğum arttı artık yapamıyorum, olmuyor diyorum. İşe bu gazla gidiyorum, bu sefer söyleyeceğim diyorum. Sonra yaşlı zaten diyorum, sıcacık evde kalıyor. Ya orada betonda yatırırlarsa diyorum, ya diğer köpeklerle dalaşırsa diyorum. İhmal ederlerse... Ama bakıyorum, bir yere gideceğiz ya da bir misafir gelecek onu taşıma kutusuna koyuyoruz. Saatlerce kalmak zorunda kalıyor kutuda...Yazık diyorum, bacakları kimbilir ne acıyor. Sonra işten eve bir geliyoru
Devamı

Instagram