şekerim az...

Önüme gelene çatasım var,
üstümde şimşekli alevli bulutla dolanıyorum.
sanırım kaynanama kızdım, emin değilim.
kızıma da olabilir.
görüntülü konuşma yapılıyor yine! sikicem bu görüntülü konuşmayı bulanı da. Oğlum bu görüntülü konuşma sevgililer için değil miydi, tamam sevgiliyken kullandık bitti, torun tombalak-hısım akraba görmesi de ne oluyor. Neyse dün akşam bizim kız hopluyor zıplıyor babaanne ve hala izliyor, ben mutfaktayım. çekirdek çitletip- telefon kurcukluyorum. İçerden bir ses "aynı halası dedi, halasına çekecek tabi başka kime çekecek!"
O mutfak nasıl oldu biliyor musunuz bana, tüm ışıklar söndü, sadece bana doğru bir spot, ben ağırdan ama dumanlı ayağa kalkıyorum. Höösssttt dedim höst! bi dur, annesiyim laaaayynnn beeaannn sümkürüklü tükürüklü bir tepki!!!annesine çekecek lean bu çocuk diye sandalyeye bir tekme, yakın lan ışıkları diye okkalı bir küfür...öhhööm tabi bunları içimden yaptım dışımdan tek adımda salon kapısına gidip kocama 13numaralı bakışı atıp, doğursun bitane onu kendine benzetsin deyip hoop döndüm çekirdeğin başında aldım soluğu can havliyle.
ne münasebet efendi, ne münasebet.
çocuk benim çocuk.
yeter artık, benden başka herkese benzedi şu çocuk.
kolları hem de daha ultrasondaki kolları, eşimin teyzesinin oğluna ( oğlu dedğim 46yaşında adam)
hoplaması zıplaması halasına, amk sanki hiçbir çocuk hoplayıp zıplamaz bi senin kızın bir de torunun. çocuk lan bu, hoplayıp zıplıyor hepsi, valla!!
ben tavşan dişliyim kızım bariz tavşan dişli olacak, hani bildiğin ağzının kenarında etiketim var, by my mom diye. ağzı yapısını da eşimin teyzesinin torununa! evet evet bildiğin torununa benzetti.
o anlarda benim eminim damarım atıyor, cevap vermiyorum eşime bakıyorum, o melül melül bakıyor ya bana, kızım neşeli ya sokayım geninize sizin yüzünüzden huzurumu bozamam amk benzet kime benzetiyorsan diyorum.
he bir sağolsun bacakları aynı benim gibiymiş. ohh dedim rahatladım çocuk bendenmiş. 
o olaydan sonra zaten kayınvalidemin her sesi her hecesi parazit yapan radyo gibi ıyyykkk etti bünyemde, sonra da kız uyumayınca, daha doğrusu son 15gündür uykularımız problemli. Hastayken yanımızda yatsın ateşini, yutkunmasını kontrol edelim dedik ilk günler sonra sardı bizim yatağa, kendi yatağında yatmaz oldu. yavrum evladım sen 5aylıktan beri kendi yatağındasın, aman yatağı, ne güzel nevresimi cart curt para etmiyor. Bildiğin iyilikten maraz doğdu, ayrı uçlarda15cm de yatan karı koca olarak muıtsuzuz. herşey sevişmek değil, sarılıp yatmak elele tutuşmak bizim için çok önemli, kocama dokunamadan uyuyorum, huzursuzum. 
Öyleyken böyle benim şeker bugün az oldu. 
Kollayın kendinizi benden.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ihtiyacımız var.

Resim
Bir büyüğe, bir yol göstericiye, korkmayın ben varım diyene ne çok ihtiyacımız var. Bugünler de sağlam bir borca niyetliyiz, -hayırlısıyla inşallah- bu yüzden de manevi olarak desteğe çok açız. Kocamın ailesi farklı bir şehirde ve aile durumları maneviyat anlamında çok güçlü değil. Babasının evveliyatından ailede bir baba rolü olmamış. Akşamları işten eve gelmek yerine arkadaşları ile içki masasında yer almayı tercih etmiş. Emekli olunca da tüm gününü sevgili içki masası arkadaşlarına ayırmış, e belli bir zamandan ve yaştan sonra evine dönmüş ama iş işten geçmiş, çünkü ortada kurulu bir aile kalmamış. Annesi de var ama olmayan sadece akşamları yatmaya gelen kocanın derdiyle çocuklarına anne olmaya eve baba olmaya çalışmış ve hep kendi psikolojisinden yemiş.  Kopuk bir aile hayatı ve bize bile yansıyan kopuk ilişkiler. Haliyle ve dolayısıyla bizim arkamızda akıl alabileceğimiz maddi manevi destek görebileceğimiz kimsemiz yok kocam tarafından. Benim tarafımda ise y
Devamı

Yaban Hayatı'm

Resim
Yaban hayatı’m Evet hayatıma bu ismi koydum Güzel dimi. Hatta güzelden ziyade bence ‘cuk.’ En azından kabul ettim, olayın farkındayım bence bu büyük bir adım. Kişinin kendini bilmesi, hayatını tanımlaması. Ama herşey tanımlamakla bitmiyor işte. Sorun varsa çözümlemek gerek. Olumlamak gerek.   – olumlamak diye bir kelime var mı acep? o da ayrı bir konu-   İrdeleyelim buyrun; İzmirde yaşıyorum, yaşadığım şehir doğup büyüdüğüm şehir değil. Zaten üniversiteyi de doğup büyüdüğüm şehirde okumadım, dolayısıyla bir arkadaşsızlık hali mevcut. İşte orda doğdum, ötede okudum, burada yaşadım o öyle denk geldi, bu böyle oldu derken önce sola sonra sağa sonra tekrar sola baktım kimseciğim yokmuş. Farklı yerlerde bırakılmış farklı arkadaşlıklar. Telefon olsun,whatsapp -yüzyılın icadı bence- olsun birçok arkadaşımla görüşüyorum ama gel gelelim benim isteğim, akşam oturmalı, haftasonu gezmeli, yemeli-içmeli hoş sohbet, bol kahkahalı canlı kanlı arkadaşlık! bilmem anlatabildim m
Devamı

Ben evladını terketmeyi düşünen bir anneyim...

kafam çok karışık... çok yorgun... Köpeğimden bahsediyorum tabi ki... 10yaşında...Yaşlandı...Bazı fonksiyonları eskisi gibi değil. Bende eskisi gibi değilim. aldım bu kararı  bilemiyorum ya da aldım gibi geliyor. çünkü gerçekten almış olsaydım, dan diye söylerdim köpeğimi vermeyi planladığım kişiye ama bir aydır neredeyse hergün görüyorum ama bir türlü ağzımdan o cümleler dökülemiyor.... Her sabah ve her akşam tamam diyorum bende insanım, bende dünyaya bir kezciğine geldim. ben çok yoruldum, tahammül sınırım çok daraldı, ev yoğunluğum arttı artık yapamıyorum, olmuyor diyorum. İşe bu gazla gidiyorum, bu sefer söyleyeceğim diyorum. Sonra yaşlı zaten diyorum, sıcacık evde kalıyor. Ya orada betonda yatırırlarsa diyorum, ya diğer köpeklerle dalaşırsa diyorum. İhmal ederlerse... Ama bakıyorum, bir yere gideceğiz ya da bir misafir gelecek onu taşıma kutusuna koyuyoruz. Saatlerce kalmak zorunda kalıyor kutuda...Yazık diyorum, bacakları kimbilir ne acıyor. Sonra işten eve bir geliyoru
Devamı

Instagram