iki ileri bir geri

Taşındım. 

Aslında taşındım deyip şu fotoğrafı koymak yeterli olurdu ama kadın milletiyiz tüketmemiz gereken günlük 15bin kelime var. Anlatmadan yazmadan olmaz. 

Kızıma 2014 yılında hamile kaldığımda 55-56 kg arasındaydım. Durum o derece vahim.

Bitmiyor amk işleri...amk kolileri yapıştır doldur bitmiyor. Şimdi de aç aç yerleştir yerleştir bitmiyor. Nasıl iş anlamadım. Bir de derdim ki benim eşyam az. Hakikaten az ama bu vakitler noldu ürediler, türediler mi anlamadım.

Aslında herşey çok düzenli çok başarılı idi maşallah. Nakliyecilere ilk defa taşındığımızı söylediğimizde. "Abla, sanki 3.-5. kez taşınıyor gibi istiflemiş kolilemişsiniz" dediler ama bilemiyorum sabah adamlar geldiğinde biz hala eşimle birşeyleri kolilere koymaya bantlamaya uğraşıyorduk. -Yattığımız çarşaflar, -Allahım bu da mı kalmış, -anamm bunu unutmuşum ya! dediğimiz herşeyi "Son Kalanlar" şeklinde koliledik.

Vardık gittik yeni evimize. Dur gitmeden öncesi olanları anlatayım.

Öncesinde Allahım ne aksilikler, ne aksilikler.

Ben kendi dilimle yaptım biliyorum. Allahım evim olsun yeter, nolcekki boyası badanası, aman yaptırıverirsin diye diye badana olmadı. Daha doğrusu boya kapatmadı bir türlü. Polisan Elegans. Daha önceki evimizde de aynısını kullanmıştık, 6 kat atılan odalar var hala alacalı bulacalı, felaket bir durum oldu. Moral bozukluğu ve yorgunluk. Tüm aile seferber oldu. Yapacak birşey yok taşındık öyle. He şimdi duvarlar üstümüze yıkılmıyor, yaşanıyormuş ama ilk iş evin duvarlarını boyatmak olacak sanırım.

Sonra gelelim aksilik 2: Asansör çalışmıyor. Ev 6. kat. Diyecek sözüm yok Asansör dün yapıldı. Nakliye harici 1milyon kez inip çıkman gerekiyor. İndik çıktık.

Cumartesi günü başladı bizim badana-boya işleri. Ben gittim banyo tuvalet ovucam. Daha hiçbir aksilik yaşamamışız enerji tavan. Bir asansör arızalı ama olsun yapılacaktı. Hoop sular kesildi mi! Alın size bir aksilik daha. Asansör-badan-su hepsi üstü üste patladı.

Allahım dedim bize birşeyler anlatmak istiyorsan lütfen artık çok geç değil mi, taşınma arefesinde. Bir ara çok korktum neden bu kadar üst üste geldi diye, nazar dedik bir dedik iki dedik sıraladık taktık boynumuza kocaman bir nazarlık yapacak birşey yok işlere devam.

Öyle böyle bitti herşey geçen hafta Çarşamba günü taşındık. 

hatta ki taşınmadan önce biz bu hengameye bir de yıldönümü kutlaması sığdırdık. 6 yılı devirdik, maşallah bize ;)

Bu küçük ayak izleri olmasa bitmezdi bu işler...

Nerde kalmıştık he taşındık. Taşındığımız gün benim beyin infilak tabi. Hani bana birşey soruyorlar o kadar boş bakıyorum o kadar bitmişim ki farkındayım ama toparlayamıyorum. Aha gitti yine, beyin error diye dalga geçiyorlar. 

Taşınan eşyaların tozlarını almak gerek. -Yengecim ovamıyorum okşuyorum nolur yeter yapmayalım artık diye kadına yalvarıyordum. Gardrobumuzu dayım yerleştirdi düşünün gayrı. 
Ben böyle bir bitmişlik daha önce yaşamadım, Allahta yaşatmasın. 
Sağlık sıhhat yorgunluğu vermesin.

Çarşamba günü evin altı üstünde, benim biricik sevgilim tutturmaz mı ben işe gidicem yarın diye. Evde doğalgaz yok, bi ton iş var. Yok Allah ikna edemedim. Ağladım zırladım gitti. Gitti gitmesine de kızımda uyanmaz mı sabahın 06:30'da. Bir saat uyusam bana iyi gelecek. 

kız uyandı sabahın köründe evde yapılacak işler, karnımız aç yiyecek birşey yok. Asansör çalışmıyor, köpeğimizin dışarı çıkması lazım. Anneme gel hemen diyemiyorum herkes yorgun. Ay anlatırken içim karardı yoruldu, Allahım neler yaşamışım.

Sonra 54 kg olunur tabi. 

Perşembe günü annem sağolsun vallahi annem hani kavga dövüş ediyoruz, ayar ediyor beni bazen ama anne annedir yani. Allah razı olsun bu süreçte çok yardımcı oldu. Allah eksikliğini göstermesin geldi perşembe evi halleti ki ev zaten şuan Onun bıraktığından beter haldedir. Yapıyoruz ediyoruz yerleştiriyoruz hala sanki birşey yapılmamış gibi. Genel bir taşınma dağınıklığı olduğuna bağlıyorum ben bunu.

Çok yorucu bir süreçmiş, kızımızı çok ihmal ettik. Dün akşam en son kızım artık "Annecim, Babacım...iş bitti, çay iç" deyince durumun vehametini anladık. 3 haftadır neredeyse ilgilenmiyor, oyun oynayamıyorduk. 

bi tık daha ailecek sabretmemiz lazım. Pazartesi bizim için güzel ve temiz bir milat olacak inşallah diyerek lafımı Rabbim tüm isteyene hayırlısıyla en kısa sürede kendi evlerini nasip etsin diye bitiriyorum.

Bitirirken bile aklımda bir ton ay şunu anlatmadım bunu yazmadım var.

he en önemlisi benim aylardır istediğim bir gösteriye gittik bu arada. 
 Sivrisinek dedin de aklıma geldi: Sunay Akın ve Nihat Sırdar'ın gösterisine gittik. 
Ne zaman taşınmamızın ertesi günü. Hani şu benim sürekli ağladığım gün, en bittiğim gün. İki kitap imzalattım gece 02:00 idi eve döndüğümüzde. Gidin tavsiye ederim. Ama taşınmadığınız bir günün ertesi falan olsun ;) Bizim öyle denk geldi yapacak birşey yok. Belki de iyi gelmiştir, nefes almışızdır.

Neyse bir sonraki yazım kiracı mantığından kurtulamamak olacak. Fena bişi.