Üzüldüm...
Pazartesi günü işten geldim. Annem kızımı getirdi. Havalar güzel olunca kendi evine götürüyor.
Kızımı hasretle bir kucakladım, boynuna sokulup kokusunu içime çekmek istedim.
Ama kızımın kokusu yoktu. Annem ve annemin evi kokuyordu.
Ne zaman kızım, kızım gibi kokmasa bu benim çok zoruma gidiyor.
Sanırım bu vicdanı bu iç burukluğunu bir ömür yaşayacağım.
Kızımın o güzel bebek kokusuna hiç doyamadım diyeceğim.
Sonra akşam oldu, uyku vakti. Battaniyesini getirdim, o da aynı şekilde annemin evi kokuyordu ki kızım battaniye bağımlısı. Elinden kucağında düşürmez. Mis gibi kızım kokarken, annem kokuyordu. Başladım ağlamaya. Zoruma gitmişti.
Aslında zoruma giden o an da sadece kokular değildi.
Annemin son haftalarda belki farkında belki değil kızıma bakmasıyla ilgili laf söylemeleri ağır gelmeye başlamıştı. Bilemiyorum bakıcıya çocuğunu bırakanlar bu sorunları yaşıyor mu ama zaten çalışan bir annesiniz, hem ev hem iş idare etmeye çalışıyorsunuz ve en zoru sizden bağımsız, kontrolünüz dışında evde kendi kendine büyüyen bir çocuk var, her daim hasret ve her daim paylaştığınız anlarınız sınırlı. Günde gördüğünüz birkaç saat. O da akşamları yemek ye-bulaşık-banyo derken bakmışsınız uyku vakti. Bu temponun içinde bir de incitici laflar insan kaldıramıyor.
Bir keresinde yemekte laf yedim. Yaptığı birşeyin yanlış olduğunu söyledim. Aylardır ben bakıyorum, götür fabrikana o zaman kendin bak diye.
Bir diğeri de kızım balkona çıkıcam diye hevesle uğraşıyor annem de o arada gitmeye hazırlanıyor.
'Kızım güle güle güle güle' diyor ama bizimki tınlamıyor tabi. Balkona çıkacak ya.
'Anne hiç kasma' dedim, hani ilgisi başka yerde anlamında.
Annem de 'bana kasma dedin ya, senden çok ben görüyorum bu çocuğu' dedi. ve gitti.
Ben gözümde yaşla kalakaldım.
Bu yazıyı günün birinde bir anneanne-babaanne bir bakıcı abla-teyze okursa lütfen ama lütfen dikkat edin.
Benim annem, anneanneyken ağzından çıkabiliyorsa böyle sözler, lütfen mümkün mertebe Onu anneliğini ya da evlatcığı konusunda incitmemeye özen gösterin. Evet bir bebeğe, küçük bir çocuğa bakmak çok zor ama çalışan anne psikolojisini de hafife almayın oldu mu...
Kızımı hasretle bir kucakladım, boynuna sokulup kokusunu içime çekmek istedim.
Ama kızımın kokusu yoktu. Annem ve annemin evi kokuyordu.
Ne zaman kızım, kızım gibi kokmasa bu benim çok zoruma gidiyor.
Sanırım bu vicdanı bu iç burukluğunu bir ömür yaşayacağım.
Kızımın o güzel bebek kokusuna hiç doyamadım diyeceğim.
Sonra akşam oldu, uyku vakti. Battaniyesini getirdim, o da aynı şekilde annemin evi kokuyordu ki kızım battaniye bağımlısı. Elinden kucağında düşürmez. Mis gibi kızım kokarken, annem kokuyordu. Başladım ağlamaya. Zoruma gitmişti.
Aslında zoruma giden o an da sadece kokular değildi.
Annemin son haftalarda belki farkında belki değil kızıma bakmasıyla ilgili laf söylemeleri ağır gelmeye başlamıştı. Bilemiyorum bakıcıya çocuğunu bırakanlar bu sorunları yaşıyor mu ama zaten çalışan bir annesiniz, hem ev hem iş idare etmeye çalışıyorsunuz ve en zoru sizden bağımsız, kontrolünüz dışında evde kendi kendine büyüyen bir çocuk var, her daim hasret ve her daim paylaştığınız anlarınız sınırlı. Günde gördüğünüz birkaç saat. O da akşamları yemek ye-bulaşık-banyo derken bakmışsınız uyku vakti. Bu temponun içinde bir de incitici laflar insan kaldıramıyor.
Bir keresinde yemekte laf yedim. Yaptığı birşeyin yanlış olduğunu söyledim. Aylardır ben bakıyorum, götür fabrikana o zaman kendin bak diye.
Bir diğeri de kızım balkona çıkıcam diye hevesle uğraşıyor annem de o arada gitmeye hazırlanıyor.
'Kızım güle güle güle güle' diyor ama bizimki tınlamıyor tabi. Balkona çıkacak ya.
'Anne hiç kasma' dedim, hani ilgisi başka yerde anlamında.
Annem de 'bana kasma dedin ya, senden çok ben görüyorum bu çocuğu' dedi. ve gitti.
Ben gözümde yaşla kalakaldım.
Bu yazıyı günün birinde bir anneanne-babaanne bir bakıcı abla-teyze okursa lütfen ama lütfen dikkat edin.
Benim annem, anneanneyken ağzından çıkabiliyorsa böyle sözler, lütfen mümkün mertebe Onu anneliğini ya da evlatcığı konusunda incitmemeye özen gösterin. Evet bir bebeğe, küçük bir çocuğa bakmak çok zor ama çalışan anne psikolojisini de hafife almayın oldu mu...
 |
| temsilidir. |
Yorumlar
Yorum Gönder